ایجاد شبکه‌های استانی یکی از رویداد‌های مهم در رسانه ملی است و این حجم از شبکه‌های استانی در سایر کشور‌ها کمتر دیده می‌شود. تأسیس شبکه‌های مختلف استانی برای حفظ تنوع قومی و تقویت فرهنگ بومی امری است لازم که می‌توانند به مشکلات خاص آن منطقه نیز توجه ویژه‌ای کنند، اما نکته‌ای که مدیران استانی صداوسیما از آن غافلند توجه به ظرفیت بومی هر استان، جهت استفاده در برنامه سازی است. امری که در سال‌های اخیر بشدت خلاء آن احساس می‌شود و شبکه‌های استانی دست نیاز به سمت مجریان و مهمانان پایتخت نشین دراز می‌کنند.

جعفر خسروی، محمود شهریاری، علی ضیاء، بنفشه رافعی، علی اوجی و... مجریان و گویندگان مشهوری هستند که دراین سالها، با سفرهای کوتاه یک یا دو روزه در برخی از روز‌های هفته به مراکز استان، برنامه‌های زنده این مراکز را اجرا کرده‌اند.
جعفر خسروی، اجرای برنامه هشت بهشت را که جمعه‌ها از مرکز اصفهان پخش می‌شود به عهده داشت. محمود شهریاری هم مدتی جمعه‌ها برنامه «زنده‌رود» را اجرا می‌کرد که از همین شبکه روی آنتن می‌رود. بنفشه رافعی هم به اصفهان رفته و اجرای برخی از برنامه‌های تلویزیونی این شبکه را به عهده گرفته است. علی ضیاء هم، روز‌های جمعه به شیراز می‌رود و برنامه زنده «خوشا شیراز» را اجرا می‌کند. در شبکه خراسان رضوی هم علی اوجی ویژه برنامه شبانه را روی آنتن می‌برد.

اگر ماهیت و فلسفه ایجادی کانال‌های صدا و سیما ویژه استان‌ها را تقویت باورها، ارزش ها، زبان و آداب و شئونات هر زیست بوم بدانیم، معلوم نیست حضور و ظهور مجریان مشهور تهرانی در برنامه‌های استانی چه کمکی به تقویت فرهنگ و خاستگاه بومی آن استان می‌کند؟! ضمن اینکه بسیاری از استان‌ها مانند اصفهان یا شیراز از مجریان توانمندی برخوردار هستند که می‌توانند برنامه‌های جذاب و مخاطب پسندی را برای مخاطبان شبکه‌های استانی به ارمغان آورند.

درست است که صداوسیما یک خانواده بزرگ رسانه‌ای است و قرار نیست تفکیکی بین نیرو‌های آن قائل شویم، اما حضور مجریان مرکز در برنامه‌های معروف استانی به عدم اعتماد به نفس نیرو‌های بومی و عدم استفاده از توانمندی هنرمندان آن استان منجر می‌شود. درواقع اینکه مجریان و برنامه سازانی هر هفته خودشان را به یکی از استان‌های کشور برسانند و برنامه‌های گفتگو محوری با حضور مهمانان تهرانی اجرا کنند و دوباره به شهر خود بازگردند هیچ توجیه عقلی و منطقی ندارد.

از همین‌رو لازم است روند مجریان وارداتی در شبکه‌های استانی متوقف گردد و توجه مدیران رسانه ملی به مجریان و هنرمندان بومی هر استان معطوف شود.